Kalbim uzun süredir kan pompalamnın dışında başka bir şey yapmıyor.Psychedelic ile beynimi uyuşturuyorum.Godot'yu bekliyorum.İyi ki onu bilmedim o tanrısal ve sadece beklentim, bilmediklerim...
-Ne istiyorsun?
-Hiçbir şey.
Sabah uykusu rüyalarındayım,gece üstümden kalkmışken,dileklerim iyiye değildi.Yerin dibineydi.Ve ruhsuzluğum kanlı canlı görünen bedenime hapsedildi.Sadece gerçeklerin yanılsaması bu.Gerçek neydi peki?Bir pireli itin ağaç dibine işemesiydi...
-Ne istiyorsun?
-Hiçbir şey.
Bazı şeyleri anlatmak,düşünmek kadar kolay olsaydı.Hiçbir şey mantıksal olmazdı.Beni kavra!Öğretiler sadece birer gölge.Ve yıllardır o gölgede uyuklanıyoruz,içinde kurduğumuz hayalleri gerçek sanıyoruz.Bu yüzden mutluyuz.
-Ne istiyorsun?
-Hiçbir şey.
Bizler bir şarkının nakaratı değiliz,son sözcükleriyiz.Ve söylenirken kısık seslerle söyleniriz...Güzel olan ne?Bilinç altımızda üstünleştirdiklerimiz.Duraksayan bu evrende geçerli olan sadece iki kural var.Boşluğu dolduran ve boşluğu doldurmayan.Dünya'nın boşlukta yer doldurduğunu kimse inkar etmez.Dünya'nın üzerindeki boşluğu da inkâr edemem.Ve böyle büyük bir boşluk varken,duraksıyor.Şimdi bana tekrar sor.
-Ne istiyorsun?
-Hiçbir şey.
Boşluğun içinde süzülen birer atığız ve düşeceğimiz yeri bilmiyoruz.Şimdi bana boşluk ne diye sor.Durduğumuz yere basınç yapan, yani bizleriz.Şimdi neden hiçbir şey istediğimi anlayabiliyor musun?Hiçbir şey de bir boşluktur.Ve boşluğun içinde bir boşluk, boşluğu doldurur,çünkü büyük bir boşluk,büyük bir boş dolduracağa yer açar.Derinleşerek,keskinleşerek.
Kalbim uzun süredir kan pompalamanın dışında başka bir şey yapmıyor ve psychedelic ile beynimi uyuşturuyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder